मधुचंद्राच्या रात्रीचे नायिकेने केलेले वर्णन कवितेतून-
मधुचंद्राची रात सावळी
मधुघटांनी भरली चोळी
नाभीवर मेहेंदीची नक्षी
नितळ नितंब हळवी योनी ||1||
हात घालता तू पदराला
सरसर काटा अंगावर फुलला
स्तन अग्रांना लाली चढली
स्तनपुष्पेही रोमांचित झाली ||2||
वक्ष्य पकडिता तू मागूनी
लिंग टोचते भाला होऊनी
गात्रे सारी जाती गळूनी
योनी न्हाहते मधुरस स्त्रवूनी ||3||
लिंग चळवळे असे सळसळे
मुखात घेऊनी जीभ वळवळे
शिश्नटोपीचे चूषण करता
वीर्यरस तो हळूच पाघळे ||4||
योनी अग्नि आता पिसाटे
वक्ष्यफुलांची कुस्करून देठे
मदनमणी तो चुरडून टाके
लिंगही आता तोडून झाटे ||5||
मुठी आवळल्या जीभ चावली
स्तन अग्रे दातांनी चघळली
पाठी नखांनी नक्षी कोरली
वीर्याची बहु धार बरसली ||6||
श्रांत क्लांत झाली योनी
जलधारा जणू बरसती अवनी
मधुचंद्राच्या चांदण्यात न्हाऊनी
सुखे भिजली मी कामिनी ||7||
पण आपला नायक मात्र रांगडा गडी! श्रृंगार आणि त्याचा फारसा संबंध नाही. त्याच्यासाठी “दिसली बाई केली आडवी” हाच काय तो श्रृंगार. त्याचे मनोगत काहीसे अशाप्रकारे…
मधुचंद्र म्हणा वा हनीमून
आमच्यासाठी नाईट टू नून
कधी पुढून तर कधी पाठून
कधी ऊभ्यानेच तर कधी वाकून ||1||
शृंगाररस नसे आम्हास ठाव
पोरगी, बाई धरून कचकावं
जेंटलमनचा फक्त असतो आव
आम्हास तर भोकाची हाव ||2||
स्तन मदभरे गुलाबी बोंडं
नजरेस पडता उठवी सोंड
दाबा, चावा, चोखा, खेळा
हाच आवडता आमचा चाळा ||3||
नितळ नितंब मांड्या रूंद
दोन हातांनी धरूनी कंद
योनीत सारूनी मुसळ लालबुंद
खोलीचे मग होई रणकंद ||4||
कधी ओसरता जोर जरासा
तोंडात देऊनी हलके चोखा
वक्ष्यस्थळांचा मग घेऊनी ताबा
उभे आडवे यथेच्छ ठोका ||5||
क्लायमॅक्सला मग करा उताणी
घुसळूनी काढा योनीचे लोणी
कधी चेहरयावर, कधी वक्ष्यांवर
मोकळे व्हा आपले टाकून पाणी ||6||